Identiteit: jij bent uniek
De afgelopen weken (september’19) hebben we gedanst met het thema identiteit.
Definitie van identiteit is: is ‘het unieke zijn en kenmerken’ waardoor elke persoon wezenlijk is t.o.v. elk ander systeemin de werkgelijkheid.
Identiteit is altijd uniek en verandert tegelijkertijd van verschijningsvorm met het ouder worden.
Juist de beweging is de uitdrukking van onze identiteit: hoe iemand zich voelt kan je zien in het lopen, het zitten, het dansen, in de gezichtsuitdrukking.
Dit kan soms lastig te zien zijn als er een andere houding aangenomen is vanuit gewoonten of als een masker, imago.
Het centrale doel van biodanza is expressie geven/uitdrukken van jouw identiteit, om steeds al dansend dichter bij de kern te komen bij wie je van oorsprong bent. Door te dansen kan je veranderen. Dat gebeurt niet alleen door de muziek maar ook het contact met de ander.
Martin Bubur zei: ‘ik kan zijn door de ander’.
Je identiteit verschijnt door de aanwezigheid van de ander.
Wat gebeurt er dan in de dans? Klinisch onderzoek toonde nauwe relatie aan tussen lichamelijke perceptie en zelfperceptie. Het gaat dan om zelfwaardering, je zelfbeeld. Dat komt tot mede stand door je ouders en de mensen om je heen. Vandaaruit vorm je jezelf, vindt je eigenwaarde, je eigen-wijsheid en je eigenheid. En dat zie je in je bewegingen. Als je je durft te bewegen vanuit de kracht van zelfvertrouwen ben je aanwezig in jezelf, ben je present.
Zo dansten we met ‘hoe beweeg jij’: hoe beweeg ik me letterlijk en figuurlijk door het leven: ben ik doelbewust, wendbaar, vastberaden, ken ik mijn grenzen van actief zijn en rust? Beleef ik plezier aan het bewegen, de dans?
We dansten met ‘hoe kleur ik?’ hoe zie ik mezelf in contact met anderen. Wat is dan mijn zelfbeeld, heb ik last van die stemmetjes over mezelf ‘ben ik leuk genoeg, had ik maar iets gezegd’. Of over de anderen ‘kijk eens wat vriendelijker, doe niet zo boos’. Soms uit je het of dient het je tot iets. Soms is het niet meer nodig/overbodig als volwassenen. In de dans zijn we bewust van ons eigen lichaam, bewust van anders en gelijk jezelf te zijn en hoe je dat uit.
En ‘hoe klink ik? Je stem laten horen is een uiting van identiteit én creativiteit.
Hoe klinkt jouw stem? Stem is vloeiendheid, is affectiviteit naar het gevoel en emotie (en het hart) .
Door de stem, woorden die je uitspreekt of roept kan de ander jou horen want je stem is ‘het vervoers’ middel van jou emoties. Hoe klink jij vanuit jouw wezenlijke zelf? We zingen mee, we zingen elkaar toe, zingen onze naam en we zingen ons eigen levens’joink’.
Het is een loga-ritme van steeds vaker dansen, steeds dichter kan je zo bij jouw kern komen. Ik stel het me dan voor als een spiraal. Haha, dat was de conclusie ook van mijn monografie: hoe je dichter bij je kern kan komen, hoe meer levensgeluk je kan ervaren.
Voor mij voelt en beweegt dat wel zo: every time i dance, i turn in a better version of me.